12 listopada 2008

samotnosc

jak wybor i swiadoma decyzja, a nie jako przypadek. Chociaz, z drugiej strony, przewartosciowalam przypadek na codziennosc. Skoro nie mozna miec lodow waniliowych, ktorych sie lubi, a sa karmelowe to trzeba przezucic sie na karmelowe. Tez sa dobre. Kwestia podejscia do pewnych spraw. Gorzej jak sie pojawiaja, w koncu, owe upragnione waniliowe, a zasmakowalo sie w tych karmelowych tak, ze nie ma sie zamiaru wracac do waniliowych. Czasem ich brakuje, ale tylko prze krotka chwile. A pozniej sie odkrywa inne smaki, nowsze, ciekawsze i coraz bardziej nie chce sie jesc tych jednych. Ba, wrecz czlowieka nachodza mysli jak mogl pol zycia spedzic na jedzeniu ciagle tego samego. Niby najsmaczniejsze, ale zamykajace droge na poznawania innego, byc moze ciekawszego.
Wiec odkrywam nowe smaki. Moze kiedys znjade, odkryje, zakocham sie w nowym i znow zapomne o calej reszcie i znow tylko ten jeden bede jadac przez lata. Az do mdlosci na sam dzwiek i widok. A potem znowu zaczne rozkoszowac sie innymi i bede sie zastanwiac jak moglam byc az tak slepa, zeby ciagle tkwic z jedna i tym samym.

Brak komentarzy: